غریبگی سلبریتی‌های ایرانی با مسئولیت اجتماعی | فخرفروشی خانم بازیگر؛ نمایش ثروت در روزگار سخت!

رویداد۲۴| مازیار وکیلی: مصاحبه اخیر فریبا نادری نشان داد که فاصله میان سلبریتی‌های ایرانی و مردم به قدری زیاد است که به همین راحتی پرشدنی نیست. فریبا نادری در مصاحبه خود با امیرحسین قیاسی مدام تلاش کرد با تاکید بر تمکن مالی و افتخار تازه‌ای که در جشنواره فیلم فجر گرفته میان خودش و مردم تمایز بگذارد. او بر روی اخلاق‌های غلطش مانند فحاشی کردن تاکید کرد تا بگوید زن قدرتمندی است. درباره خانه خیابان زعفرانیه‌اش صحبت کرد تا وضع مالی خوبش را به رخ بکشد. حتی این اختلاف طبقاتی را با دست نشان داد و گفت نرگس محمدی دوست صمیمی‌اش ساکن ونک است و ونک برای او انتهای شهر به حساب می‌آید. از فرزندش تعریف کرد. از ویلای شمالش گفت و از برخورد بد با امیرحسین قیاسی هم دریغ نکرد تا هر طور شده بگوید من انسان خاص و ویژه‌ای هستم. رفتاری که بیشتر از آن که جذاب باشد نفرت انگیز بود. بعید است تماشاگری این حجم از تبختر را ببیند و از نادری خوشش بیاید. تاکید بر روی تمکن مالی و فخر فروشی با چنین لحنی در شرایطی که مردم ایران زیر بار مشکلات اقتصادی کمر خم کرده‌اند بیشتر از آن که جالب و جذاب باشد، بیانگر بی دغدغه بودن، عدم مسئولیت پذیری و ناآگاهی سلبریتی‌های ایران نسبت به شرایط جامعه‌ای است که در آن زندگی می‌کنند.

برخورد‌های امثال نادری و صحبت‌های چند سال گذشته بهاره رهنما مبنی بر اینکه اگر کسی تا سن مشخصی نتواند اولیه‌های یک زندگی مانند خانه و ماشین را مهیا کند بی عرضه است، سوالات زیادی را به ذهن مردم ایران متبادر می‌کند. سوال اول این است که مگر این سلبریتی‌ها از شرایط عمومی کشور آگاه نیستند که با چنین اظهارات غیرمسئولانه‌ای ذهن و روان مردم را آزار می‌دهند؟

بیشتر بخوانید:  عکس| تعطیلات نوروزی فریبا نادری و نرگس محمدی در روسیه

سوال بعدی این است که چرا اکثر قریب به اتفاق سلبریتی‌های ایرانی تلاش می‌کنند وضع زندگی خود را به بدترین شکل ممکن تبلیغ کنند و جار بزنند؟ آیا کسی که خودش را هنرمند می‌داند نباید صاحب تحلیل، دیدگاه و نظر درباره شرایط سیاسی و اجتماعی جامعه خود باشد و از همه مهم‌تر آیا سلبریتی‌های ایران محدود می‌شوند به امثال بهاره رهنما و فریبا نادری؟ پاسخ به این سوالات تلخ و گزنده خواهد بود و بیانگر فاصله عمیق میان دیدگاه و باور‌های سلبریتی‌های ایرانی با سایر اقشار جامعه است. این سلبریتی‌ها نباید فراموش کنند که اگر امروز به چهره‌ای مشهور، ثروتمند و پرطرفدار تبدیل شدند از پول و توجه همین مردم بوده و نباید بابت وضع امروز خود به دیگران فخر فروشی کنند.

سلبریتی‌ها و مسئولیت اجتماعی

شهرت با خودش ثروت می‌آورد و باعث تمایز میان سلبریتی‌های مذکور با سایر افراد جامعه می‌شود. اما این تمایز‌ها هیچ گاه باعث نشده تا بسیاری از سلبریتی‌های جهانی از مسئولیت‌های اجتماعی خود فرار کنند. شاید مشهورترین مثال برای نمایش این مسئولیت اقدام مارلون براندو بعد از کسب جایزه اُسکار باشد. براندو در اعتراض به وضعیت جامعه سرخپوستان آمریکایی و اقداماتی که مردم مهاجر در ابتدای تشکیل کشور آمریکا بر علیه آنها انجام دادند دختر جوان سرخپوستی را بر روی سن مراسم فرستاد تا جایزه را به جای او بگیرد و بیانیه او را در مذمت رفتار با سرخپوستان بخواند. یا واکنش بسیاری از ستارگان سینما به وضعیت اسف بار مردم و کودکان غزه را می‌توان نمونه دیگری از این واکنش‌ها دانست. اما در ایران ظاهراً از این خبر‌ها نیست. اکثر قریب به اتفاق بازیگران و سلبریتی‌های ایرانی وظایف سیاسی و اجتماعی خود را فراموش کرده‌اند و به کسب درآمد به هر قیمتی مشغول هستند.

مصاحبه فریبا نادری در برنامه امیرحسین قیاسی فقط مشتی نمونه خروار از رفتار این سلبریتی‌ها است. سلبریتی‌هایی که عافیت طلبی پیشه کردند و در اکثر قریب به اتفاق حوادث اجتماعی و سیاسی سمت منفعت شخصی خود ایستاده‌اند.

بیشتر بخوانید: فریبا نادری کیست؟| از ازدواج با مسعود رسام تا کسب سیمرغ بلورین جشنواره فجر برای فیلم «شوهر ستاره»

البته بعد از حوادث سال ۱۴۰۱ گسست عمیقی میان سلبریتی‌های ایرانی به وجود آمد. برخی از سلبریتی‌ها در تصمیمی جسورانه ترجیح دادند عطای کار در سینما را به لقای آن ببخشند و تصمیم متفاوتی بگیرند. فارغ از این که با تصمیم چهره‌هایی مانند ترانه علیدوستی، هنگامه قاضیانی، شقایق دهقان، پانته‌آ بهرام و ... موافق باشیم یا نه می‌توانیم به این نکته اعتراف کنیم آنها حداقل از شهرت خود به نفع یک کنش سیاسی استفاده کرده‌اند. آنها عافیت طلب نبودند و سمت و سوی خود را مشخص کردند. همانطور که بهروز افخمی و ابراهیم حاتمی کیا با شجاعت سمت و سوی سیاسی خود را معلوم کردند. حداقل حسن تصمیم این چهره‌های مشهور این است که کنشگری سیاسی و اجتماعی را تبدیل به یک روند در فضای فرهنگی کشور کردند و نشان دادند به جز پول و شهرت چیز‌های دیگری هم وجود دارد که می‌توان از آنها به نفع مردم استفاده کرد.

البته که داشتن توقع نگاه و تحلیل سیاسی از تمام سلبریتی‌های ایرانی کاری اشتباه است، اما می‌توان توقع داشت که با فخر فروشی بیجا و رفتار‌های غلط به روان رنجور و آسیب دیده مردم ضربه نزنند. ظاهراً چهره‌هایی مانند فریبا نادری از رعایت همین حداقل‌ها هم عاجز هستند و با تفاخر بیجا ضربات مهلکی را به اعتماد عمومی مردم وارد می‌کنند. ضرباتی که بعید است جبران آن به همین سادگی باشد.